Eskişehir Mutlu Son

Eskişehir Mutlu Son  Aşk sadece, her yabancı, âşıkların birbirinden nefret ettiğine inandığı vakit mutludur. Nişan bağı çok yakında bozulacak. Bunu çözen odur ve çözülüşüyle beni daha da rahat büyüleyip büyülemeyeceğini görecek; tıpkı serbest bırakılmış saçların toplanmış saçlardan daha çok cezbedici olması gibi. Nişanı ben bozacak olsaydım onun ruhundaki yiğitliğin bir göstergesi olan, bakınca baştan çıkaran bu tehlikeli erotik perendeyi kaçıracaktım. Benim için en önemli şey budur.

Üstelik, bu olay beni başkalarına karşı birazcık tatsız bir duruma düşürürdü. Güvenilmez, nefret uyandıran, iğrenilen biri olurdum – hak etmesem de; sağlayacağı faydalan bir düşünün. Nişanın yokluğunda bunları yapabilmek birçok kızcağızı mutlu ederdi. Gerçi bu her zaman pek az şey ifade eder; çünkü yolunuzu beklenti listesindeki bir yere doğru döndürdüğünüzde hiçbir beklentiniz yoktur; insan listede yükseldikçe, daha ileri gittikçe karşısında daha az ümit görülür.

Eskişehir Mutlu Son

Eskişehir Mutlu Son  Aşk dünyasında, ilerleme ve terfide kıdem esas değildir; üstelik öyle bir kızcağız statükodan bıkmıştır; yaşamının bir olayla hareketlenmesine gerek duyar. Ama özellikle de her şeyi böylesine hafife almışken, mutsuzlukla nihayetlenen bir aşk macerasıyla mukayese edilebilecek şey var mıdır? Bu durumda kız kendini ve komşularım aldatan kızlardan biri olduğuna inandırır ve Magdalena Enstitüsüne girecek nitelikleri olmadığı için onun haricinde , gözyaşı dolu bir öyküde yerini alır. Böylece herkes eli mahkûm benden nefret eder. Üstelik, başkaları tarafından tümüyle, yahut yarı yarıya veya dörtte üç aldatılmışlardan oluşan başka bir bölük daha vardır.

Bunlar, gösterecek bir yüzüğü olanlardan, umudunu bir köy dansındaki el sıkışmaya bağlayanlara dek birçok farklı dereceler gösterir. Yeni acılarla yaralar tazelenir. Nefretlerini bir ikramiye gibi kabul ederim. Ama elbette tüm bu nefret duyanlar zavallı kalbim için bir sürü gizli saklı âşık gibidir. Ülkesi olmayan bir kral absürd bir karakterdir, ama bir sürü düzmece vârisin, ülkesi olmayan bir krallık için girişeceği taht kavgası – işte bu, absürdlükte her şeyi geçer. Benim, kadınlar tarafınca bir rehinci olarak sevilmem ve ilgi görmem gerekir. Sonuçta, gerçek bir nişanlı yalnızca bir kişiye bakabilir, fakat bu şekilde geniş kapsamlı bir olanak – aşağı yukarı- olabildiğince çoğunu sağlar.